Dordrechts NIeuwsblad, 8 mei 1955: Op 8 mei zal het vijftig jaar geleden zijn, dat te dezer stede de schilder-lithograaf .. overleed. Hendrik Theodoor de Court Onderwater, telg uit een oud Dordt geslacht en geboren 6 augustus 1877 alhier, openbaarde reeds als kind een fijne, kunstzinnige aanleg. Op 16-jarige leeftijd werd hij dientengevolge leerling van de Rotterdamse Academie, om drie jaar later naar Parijs te vertrekken, teneinde daar verder te studeren aan de toen vermaarde Academie van Rodolphe Julian (1834-1908), waar een groot aantal aankomende schilders, tekenaars en beeldhouwers college liep.
De Court onderwater, die er circa vier jaar verbleef, bepaalde zich in hoofdzaak evenals zijn leermeester Julian, bij het genrestuk en het portret en hij bereikte – tijdens de bloeitijd van de Haagse School, zijn kunst is daaraan nauw verwant geweest – een respectabel niveau. Het penseel van deze bescheiden Dordtenaar, wiens beste werken vol piëteit in de familie worden bewaard, is welig, dromerig en in kleurtoon en gevoeligheid staat het soms naast Josef Israels en Albert Neuhuys. Dordrechts museum bezit een mooi staal van ‘s meesters kunnen. Het hierbij afgebeelde “Larens binnenhuis” een kapitaal chef dóeuvre, hetwelk de familie in 1905, na het verscheiden van de 27-jarige kunstenaar ,afstond, om de herinnering aan hem levend te houden.
Het schilderij, dat tevoren op de wereldtentoonstelling in St. Louis is geweest, vormt een zuiver getuigenis van de distinctie en de capaciteiten van dit te vroeg heen gegane en nog zo veel belovende talent. In navolging van waarschijnlijk Willy Sluiter, tijd- en stadgenoot, heeft de Court onderwater ook en bij herhaling in Volendam en Heeze onderwerpen en figuren gezocht en gevonden.
Jarenlang bekleedde “Larens Binnenhuis”een ereplaats in de Haagse Schoolzaal van ons Museum. Door de reorganisatie verdween het in het depot. We hopen echter, dat wanneer de Museum-uitbreiding eenmaal haar beslag zal hebben gekregen, het fraaie interieur met de boerenvrouw en de fonkelende koperen melkkan tegen de lichtende doorkijk, opnieuw in de vaste collectie wordt getoond. Immers het heeft ons iets te vertellen, wijl het de rustige sfeer ademt van een tijdperk, waar zovele ouderen thans nog met weemoedige vreugde aan terugdenken.